چکار کنیم خدا رو حاضر بدانیم؟

متن سوال: هیچگاه نتوانستم این حس را در خود به وجود بیاورم که «خدا و امام» ناظر بر اعمال من است، علت آن چیست؟ متن پاسخ: علت اساسی که انسان، نظارت خداوند در وجود خود را احساس نمی کند، عدم شناخت صحیح است. این مسئله موجب غفلت انسان می شود. تا چیزی را نشناسیم و از وجود آن خبر نداشته باشیم، توجهی هم به آن نخواهیم کرد. هیچ معرفتی خود به خود برای انسان حاصل نمی شود. اعتقاد به خدا و آخرت به گونه ای نیست که با صرف تصوّر موضوع، تصدیق به حکم پیدا شود. این معارف جزء معارف نظری است که برای حصول آن ها نیاز به فکر و تحقیق داریم. پس برای رسیدن به شناخت خدا باید به تفکر روی آوریم. تفکر مقدمه شناخت است. بی جهت نیست که در قرآن و روایات بر تفکر تأکید شده است. منظور از تفکّر، اندیشه در صفات و افعال الهی و نعمت های خدا و تفکّر درباره خودمان، نیز اندیشه در هدف خلقت و مقایسه دنیا و آخرت می باشد.(1) خداوند آفریننده جهان هستی و از جمله انسان است. آیا می تواند از چیزی که آفریده، آگاهی نداشته باشد؟ تمام عالم در محضر الهی حاضر است، هر لحظه موجودات در حال دریافت وجود و فیض جدید اند و نیاز به خداوند دارند، پس آیا نمی تواند خداوند بر حال و نیاز انسان آگاه باشد، پس چگونه نیاز آن ها را برطرف می کند؟! سلول های بدن و تمام دستگاه هایی که در بدن انسان وجود دارد و با آن دقت کار خود را انجام می دهند، در حالی که فاقد شعور و ادراک هستند، چگونه چنین دقیق کار خود را انجام می دهند؟ اگر ذره ای در فعالیت آن ها خلل ایجاد شود، نظم طبیعی فرو می ریزد. کیست در گوش من که او می شنود آوازم / کیست در دیده که از دیده برون می نگرد راستی چگونه خدا را ناظر بر خود احساس نکنیم، در حالی که در هنگام مشکل و سختی و ناراحتی و غم سنگین که در درون ایجاد می شود، متوجه او می شویم و از او استمداد می طلبیم؟! نکته دیگر توجه به آیات قرآن است. آیاتی که این پیام را دارد که خداوند به ظاهر و باطن انسان احاطه دارد و ناظر بر احوال آدمی است، مانند آیه "یعلم خائنة الأعین و ما تخفی الصدور؛ خداوند از گوشه های چشم و آن چه در سینه های ما پنهان شده آگاه است".(2) یا مثل آیه "ان الله کان علیکم رقیباً؛ خداوند بر شما نظارت دارد و مراقب شما است".(3) خواندن این آیه و نظائر آن کافی نیست، بلکه باید آن را همواره مورد نظر داشته باشید. گاهی اوقات احساس نکردن، ناشی از شناخت نیست، بلکه باید عملاً تمرین کند تا دچار غفلت نشود، زیرا بسیاری اوقات غافل شدن، موجب می شود که ناظر بودن را احساس نکنیم. گاهی چه بسا لازم باشد در تابلو یا صفحه ای بنویسید تا همیشه چشمتان به آن بخورد. البته باید اذعان کرد که رسیدن به این مقام مشکل است و به تدریج باید حاصل گردد. انسان باید عواملی را که موجب غفلت می شوند، از خود دور کند. متأسفانه جهل یا غفلت دامنگیر بسیاری از مؤمنان شده است. با این که می دانند در محضر پروردگارند اما از این که در محضر ربوبی اند غفلت دارند. بنابراین مشکل اصلی در جهل و غفلت می باشد و درمان در علم و هوشیاری است.0. 2. مؤمن (40) آیة 19. 3. نساء (4) آیة 1.