آن بطري شير آب رفته !                                

 نان ، خامه ، پنير آب رفته !

هرچند كه نمره هاست بالا !                        

شاگردو دبير آب رفته !

دانشكده و كتاب ودانش !                                  

استاد كبير آب رفته !

هرچيز كه مي خريم امروز                         

چون آدم پير آب رفته !

آردو شكر و مداد و دفتر

نانوا وخمير آب رفته !

پيدا شده باسن قشنگش !                                   

شلوار« منير» آب رفته !

غرقيده !ميان رشوه و پول !                             

در زير مدير آب رفته !

سيران همه شير و آبرودار !                         

انسان فقير آب رفته !

يك مُرده چنين نوشت از قبر                         

«منكر»وَ«نكير» آب رفته !

شلوارمراببين چگونه

گرديده حقير،آب رفته !

وجدان مرا مپرس اي دوست !

دروضع اخير آب رفته !

خواند شب در«مايه افشار» دزد :

«شد سرازير از در و ديوار دزد »!

ظاهرا مجنون وليكن راهزن !

بوسه مي دزد زروي يار دزد !

خوب مي داني كه وقت دوختن

بُرده از پيراهن و شلوار دزد !

پول در مي آورد وقت فروش

اززمين صاف و ناهمواردزد !

خنده برلب مي زند جيب تورا

موقع روبوسي و ديدار دزد !

چندروزي رفته زندان چون همه

باسند آزادشد هربار دزد!

رفته بودم سالني ديدم كه واي !

مي زند بادوستانش تاردزد !

چندشركت ساخته درهركجا

از فروش «شيشه» و «سيگار»دزد !

آدم بي غيرت و بي عاطفه

آدم لوطي و مردم خوار دزد !

مثل كودك زودگولت مي زند

وقت پند و موقع گفتاردزد !

من نديدم گر شما ديدي بگو

هيچ آويزان شده بردار دزد ؟!

پول مردم را كه خورده دايما

مي خورد «شامپاين» توي «بار» دزد !

رفته بودم بنده جايي ،پيش ِمن

سبزشد ناگاه يك خرواردزد !

پيش ازاينها دزد مخفي مي شده

حال آزاداست درانظاردزد !

شورت يك حاج خانمي را نيمه شب

برد و قايم كرد توي غار دزد !!

ديده ام شب زنده داري مي كند

تا بدزد چيزي از بازار دزد !

زردو لاغر شخص زحمت كش ولي

همچوگاو گنده و پرواردزد !

صبح كه از خانه بيرون مي روم

مي شودروي سرم آوار دزد !

قحبه اي را تور زد دركوچه اي

برد اوراتوي آب انبار دزد !

دايم ازقانون چرادرمي رود

هچمو متن و مطلبي فرّاردزد ؟!

دزدي خودرا چوگيرافتد كند

چون تمام دزدها انكار دزد !!

چون كه تو دزدي، پدر جد ّ تو دزد !

بنده را هم مثل خود انگار دزد !

من اين  قطعه را ده دوازده سال پيش سرودم و گمان مي كردم به زودي كهنه مي شود ولي متاسفانه هنوز هم اين شعرمصداق دارد :

خروسي گفت بامرغي :«عزيزم

گرانقيمت شده تخمت جديدا !

فداي تو !بدان كه خاك پاتم

وايضا دوستت دارم شديدا» !!

خال مهرويان سياه و دانه ي فلفل سياه

هردو جان سوزند اما اين كجا و آن كجا ؟

«لاادري»

بيت اوّل اين شعر گم شده! هركسي آن راپيدا كرد به اداره اشياي گم شده تحويل بدهد و جايزه اش را بگيرد .

اين يكي از نان خالي سيرو آن يك ازكباب !

هردوتا سيرند ،امّااين كجاو آن كجا ؟

اين يكي زير فشارو آن يكي زير دلار !

هردوتا زيرند، امّا اين كجاو آن كجا ؟

اين يكي پيري است ثروتمندو آن يك لاقبا !

هردوتا پيرند، امّا اين كجاو ان كجا ؟

اين يكي درگيريارو آن يكي درگير كار

هردو درگيرند ،امّااين كجاو آن كجا؟

اين يكي شيري است آدمخوارو آن يك آبكي !

هردوتا شيرند ،امّا اين كجاو آن كجا ؟

عكس «نانسي عجرم»و عكس زن ِ«حاجي صفر »

ازتصاويرند،امّااين كجاو آن كجا ؟

«خواهشا ! صحبت نكن» با اصطلاح ِ«زر نزن» !

از تعابيرند ،امّااين كجاو آن كجا ؟

يك نفرباسكته مُرده ،يك نفرباشاخ گاو !

هردو تقديرند ،امّااين كجاو آن كجا ؟

آفتابه دزدي و از مال مردم اختلاس

هردو تقصيرند،امّااين كجا و آن كجا ؟

دوستان ،«اكبرسبيل» و دايي اش «اصغر چپق»!

از مشاهيرند،امّااين كجاو آن كجا ؟

اين يكي زنجير زن بر گردن آن زنجير عشق !

هردو زنجيرند ،امّااين كجا و آن كجا ؟

خانم «حاجي سليمان »با سگ«حاجي رجب » !

هردومي گيرند ،امّااين كجاو آن كجا ؟   

هم تفنگ «حاج اكبر »هم خشاب «مش حسن » !

خالي از تيرند ،امّااين كجاو آن كجا ؟!!

همه جوهاي دنيا را درودن                

هزاران شعر بي معني سرودن ،

به دوش خويش بُردن كوه الوند                 

  فلات خشك را دريا نمودن ،

از انسان خسيس و گاوسيرت !              

ز بهر قرض يك تومان ربودن ،

به خرها علم ِ شيمي ياددادن                

به علم مردم نادان فزودن ،

بدي هاي تمام مردمان را                   

به ضرب و زور و با سختي زدودن ،

از آن بهتر به نزد من «رضايي»              

كه زير ِ دست ِ يك گاگول بودن !!